Chili
Door: Aad en Henny
Blijf op de hoogte en volg henny
12 December 2005 | Chili, Santiago de Chile
Hallo allemaal,
Bij ons vorige reisverslag zat ook een prachtige foto van de maan maar waar we in ons verslag geen woord over hadden gerept. We dachten dat valt vast wel op maar helaas geen enkele vraag over de maan. Het verhaal van de maan blijft dus ongeschreven.
Van San Pedro in het noorden van Chili, 16 uur met de bus naar La Serena. Het was een superdeluxe nachtbus met kussentjes, dekentjes en een warme maaltijd. La Serena ligt aan de kust maar helaas geen strandweer. Chili is erg westers en daar moeten we aan wennen. Grote supermarkten met 58 kassa's, de zomercollectie die naast de kerstballen hangt en verkeersregels die nageleefd worden.
Het weer knapte niet echt op dus verder naar Santiago, 6 uur met de bus. Geleidelijk aan veranderd het landschap. Van woestijn naar meer groen, bomen en bloemen.
Santiago is een grote, drukke en levendige stad. We slenteren veel en zien weinig.
Na de stad willen we wel weer natuur zien. Het is 11 uur (wat is dit land toch groot) in de bus naar Pucon. Het landschap wordt steeds mooier. Eerst de wijnstreek en daarna de heuvels. Alles is groen. Pucon, de avonturen bestemming van Chili, is een mooi dorp met veel houten huizen. Het lijkt wel Zwitserland. We wilden veel wandelen hier maar het weer zat niet mee. Het regent en niet zo'n beetje ook. We zijn 5 dagen in Pucon geweest en het is niet 1x droog geweest. We hebben 2 dagen een auto gehuurd (een Fiat Uno) om toch nog wat van de omgeving te zien en voor Aad zijn zoektocht naar de Mapuche Indianen. Dit viel niet mee, uiteindelijk vonden we een museum in een dorp met veel oorspronkelijke bewoners. Daar hoorden we van een moeilijk bereikbare plek in het reservaat waar nog wat oude tradities in stand werden gehouden. Wij erheen in ons auto´tje. Na 15 kilometer dirt road werd de hoeveelheid modder zoveel dat we maar besloten terug te keren. De zoektocht wordt nog voortgezet in Argentinië.
We werden de regen wel erg zat dus maar weer verder. Weer 6 uur in de bus naar Puerto Montt maar ook hier weer regen. Dat hadden we toch echt wel gehad. Meteen een vlucht geboekt, voor de volgende dag, naar het zuiden naar Puerto Arenas. Het is maar 2 uurtjes vliegen. Met de bus was het 30 uur geweest.
Hier gelukkig weer blauwe lucht en zon. Het is wel fris maar wat wil je dan ook zo dicht bij de Zuidpool. We doen hier een excursie. Pinquins kijken. Vlakbij Puerto Arenas nestelt elk jaar een Magellan Pinquin kolonie. Van dichtbij kunen we hun gewaggel bekijken. Ze zittten op het land op hun ei(zowel de man als de vrouw) en hopen dan over een maand hun kleine te verwelkomen. Na de lama`s, condors en flamingo`s kon Henny zich weer met fototoestel en al op de Pinquins storten. De quizvraag voor deze keer is: Is de Pinquin een vogel of een zoogdier?
Onze laatste plaats in Chili was Puerto Natalas waar we 5 dagen, met volle bepakking hebben gewandeld in het beroemde nationale park Torres del Paine. Het park is 242.000 ha groot en ligt op de grens van Chili en Argentinië en is een zuidelijke uitloper van het Andes gebergte. Heerlijk om weer te wandelen. Elke dag liepen we in een ander landschap.Van heuvels, groen, bloemen en meren naar gletjser, massieve granieten torens die met sneeuw bedekt zijn. Dit alles onder het genot van een heerlijk zonnetje. Het zat ons mee. Wat tegen zat was de brander die het in zijn hoofd kreeg om het soms wel te doen en soms niet. Heel vervelend bij spagetti koken. De laatste dag belanden we op een camping waar, jawel, een yurt stond als ontmoetingsruimte. Daar ontmoetten we een echte Zwitserse bergbeklimmer. Urs zou dat brandertje van ons wel even fixen. Eerst werd de first aid kit gehaald voor MSR branders, daarna werd de volledige brander gesloopt. 2 liter Chileense wijn verder werkte de brander weer als vanouds.
We zijn 4 weken in Chili geweest en hebben daar een enorme afstand afgelegd.
Het leuke van Chili zijn vooral de overnachtingsplekken bij de mensen thuis; Hospedaja`s. Je mag in hun keuken koken dus veel aardappels, boontjes en biefstuk gegeten. Na ontmoetingen met Glady´s, Elly en Frank kwamen we bij Margaret en haar vriendin. Twee oude zuipende vrouwen die liepen te sjansen met Aad en onze nachtrust verstoorden. We zijn hier maar niet te lang gebleven.
Inmiddels zijn we in Maxima - land.
Hasta Luego
Bij ons vorige reisverslag zat ook een prachtige foto van de maan maar waar we in ons verslag geen woord over hadden gerept. We dachten dat valt vast wel op maar helaas geen enkele vraag over de maan. Het verhaal van de maan blijft dus ongeschreven.
Van San Pedro in het noorden van Chili, 16 uur met de bus naar La Serena. Het was een superdeluxe nachtbus met kussentjes, dekentjes en een warme maaltijd. La Serena ligt aan de kust maar helaas geen strandweer. Chili is erg westers en daar moeten we aan wennen. Grote supermarkten met 58 kassa's, de zomercollectie die naast de kerstballen hangt en verkeersregels die nageleefd worden.
Het weer knapte niet echt op dus verder naar Santiago, 6 uur met de bus. Geleidelijk aan veranderd het landschap. Van woestijn naar meer groen, bomen en bloemen.
Santiago is een grote, drukke en levendige stad. We slenteren veel en zien weinig.
Na de stad willen we wel weer natuur zien. Het is 11 uur (wat is dit land toch groot) in de bus naar Pucon. Het landschap wordt steeds mooier. Eerst de wijnstreek en daarna de heuvels. Alles is groen. Pucon, de avonturen bestemming van Chili, is een mooi dorp met veel houten huizen. Het lijkt wel Zwitserland. We wilden veel wandelen hier maar het weer zat niet mee. Het regent en niet zo'n beetje ook. We zijn 5 dagen in Pucon geweest en het is niet 1x droog geweest. We hebben 2 dagen een auto gehuurd (een Fiat Uno) om toch nog wat van de omgeving te zien en voor Aad zijn zoektocht naar de Mapuche Indianen. Dit viel niet mee, uiteindelijk vonden we een museum in een dorp met veel oorspronkelijke bewoners. Daar hoorden we van een moeilijk bereikbare plek in het reservaat waar nog wat oude tradities in stand werden gehouden. Wij erheen in ons auto´tje. Na 15 kilometer dirt road werd de hoeveelheid modder zoveel dat we maar besloten terug te keren. De zoektocht wordt nog voortgezet in Argentinië.
We werden de regen wel erg zat dus maar weer verder. Weer 6 uur in de bus naar Puerto Montt maar ook hier weer regen. Dat hadden we toch echt wel gehad. Meteen een vlucht geboekt, voor de volgende dag, naar het zuiden naar Puerto Arenas. Het is maar 2 uurtjes vliegen. Met de bus was het 30 uur geweest.
Hier gelukkig weer blauwe lucht en zon. Het is wel fris maar wat wil je dan ook zo dicht bij de Zuidpool. We doen hier een excursie. Pinquins kijken. Vlakbij Puerto Arenas nestelt elk jaar een Magellan Pinquin kolonie. Van dichtbij kunen we hun gewaggel bekijken. Ze zittten op het land op hun ei(zowel de man als de vrouw) en hopen dan over een maand hun kleine te verwelkomen. Na de lama`s, condors en flamingo`s kon Henny zich weer met fototoestel en al op de Pinquins storten. De quizvraag voor deze keer is: Is de Pinquin een vogel of een zoogdier?
Onze laatste plaats in Chili was Puerto Natalas waar we 5 dagen, met volle bepakking hebben gewandeld in het beroemde nationale park Torres del Paine. Het park is 242.000 ha groot en ligt op de grens van Chili en Argentinië en is een zuidelijke uitloper van het Andes gebergte. Heerlijk om weer te wandelen. Elke dag liepen we in een ander landschap.Van heuvels, groen, bloemen en meren naar gletjser, massieve granieten torens die met sneeuw bedekt zijn. Dit alles onder het genot van een heerlijk zonnetje. Het zat ons mee. Wat tegen zat was de brander die het in zijn hoofd kreeg om het soms wel te doen en soms niet. Heel vervelend bij spagetti koken. De laatste dag belanden we op een camping waar, jawel, een yurt stond als ontmoetingsruimte. Daar ontmoetten we een echte Zwitserse bergbeklimmer. Urs zou dat brandertje van ons wel even fixen. Eerst werd de first aid kit gehaald voor MSR branders, daarna werd de volledige brander gesloopt. 2 liter Chileense wijn verder werkte de brander weer als vanouds.
We zijn 4 weken in Chili geweest en hebben daar een enorme afstand afgelegd.
Het leuke van Chili zijn vooral de overnachtingsplekken bij de mensen thuis; Hospedaja`s. Je mag in hun keuken koken dus veel aardappels, boontjes en biefstuk gegeten. Na ontmoetingen met Glady´s, Elly en Frank kwamen we bij Margaret en haar vriendin. Twee oude zuipende vrouwen die liepen te sjansen met Aad en onze nachtrust verstoorden. We zijn hier maar niet te lang gebleven.
Inmiddels zijn we in Maxima - land.
Hasta Luego
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
