Weer onderweg

Het heeft even geduurd maar hier een eerste verslag van mij (Aad) want Henny arriveert in een paar dagen. Een maand op reis waar veel in beleefd en ervaren is en wat ook voorbijgevlogen is.

Aangekomen in Kaapstad na een lange vlucht zou Duncan van African Overlanders mij opwachten en naar zijn camping brengen waar de Toyota verscheept en wel gereed zou staan. Helaas geen Duncan, even bellen en een uurtje later was hij er. Een prachtige maar drukke man die de hele autoreis alle informatie deelde die maar nodig was. Goed, het was fijn om op hun camping een aantal dagen te acclimatiseren en Nederland ‘los te laten’. Toch merk je in de eerste week hoe snel ontwikkelingen zijn gegaan. In mijn eerste sabbatical in 1998 stuurde ik, 1x in de maand ,een fax naar huis. In de 2e ,3e reis in 2005 en 2012 hadden we email en mobiele telefoon en een site voor verslagen. En nu ; 2 mobiele telefoon, IPAD, laptop , simcard uit het land ( met data) en met dat alles heb ik ik in korte tijd weer geleerd hoe ik een hotspot kan maken, skypen, facetimen, whatsapp (video)bellen met Henny. Hoe eenvoudig kan het zijn, hoewel het ook wel de charme verliest van onbereikbaarheid!
Op de camping werken Gary en Andre , 2 geweldige 4x4 monteurs die alle huur terreinwagens onderhouden voor Duncan. Leek me goed om hun een check te laten doen aan de auto. Helaas vonden ze een aantal mankementen( de prop-shaft als belangrijkste) die bij terugkomst in 4 weken gerepareerd gaan worden. Wie weet komt er nog meer bij?Afhankelijk zijn van techniek is wel een grote verandering in wijze van reizen t.ov. ons vertrouwde rugzakreizen.

Tijd om op pad te gaan. Te beginnen in Kaapstad met de beklimming van de Tafelberg vanaf de botanische tuinen. Een pittige maar mooie hike waar mijn kuiten nog 3 dagen lang daarna hebben gedemonsreerd. Ik had natuurlijk ook de kabelbaan omhoog of naar beneden kunnen nemen. Op de terugweg meegelopen met een dame uit Kaapstad van vergelijkbare leeftijd die sinds 6 maanden op blote voeten was gaan lopen. Interessant om haar filosofie te horen maar ik hou de schoenen nog maar even aan.
Verder op weg naar Kaap de Goede Hoop langs een prachtige kustroute (met tol).
Aangekomen werd ik verwelkomd door bussen vol toeristen. Dus maar even verder rijden en een paar uur later terugkeren om bijna alleen te genieten van het laatste te bereiken (na Nieuw Zeeland, Zuidamerika) zuidelijkste puntje van Afrika. Uiteraard met de bekende fotoshoot.
De dagen volgend gingen via de pinguins langs de toeristische Whales Route (met walvissen langs de kust) en de Garden route . Het rijden wissel ik steeds af met een wandeling in een National park. Verbazingwekkend hoe verschillend de parken en de overnachtings-plekken zijn. Van camping tot een plek bij een lodge . Daar kwam ik terecht in een 3 daagse excursie van een highschool in het kader van biologie. Zij ontvingen een lezing van de marine bioloog. Met verbazing heb ik gekeken dat de groep van 40 een uur lang luisterden zonder storing. Dat is bij mij toch al wel 15 jaar geleden dat dat gebeurde bij een groep. Leuk om met de docenten te praten over hun onderwijs en een biertje te drinken.
Op de volgende prachtige relaxte camping van Rocky in Nature Valley ben ik wat langer gebleven. Je kon gewoon elke avond meeeten. De kok regelde dat. Yvonne, een Nederlandse was vorig jaar met de motor uit Nederland komen aanrijden en was niet meer weggegaan. De nieuwe kok dus! Nog een ritueel wat ze daar deden was om de ochtend om 7.30 uur op weg naar het strand te gaan een half uur te wandelen naar de oesterbank. De oesters met een breekijzertje plukken en breken ,schoonmaken in zee en dan met allerlei toevoegingen is je ontbijt gereed. ( zelfs de champagne ontbrak niet).

Mezelf gedwongen om weer verder te gaan want ik wilde graag de 5 daagse ottertrail lopen in het Tjitsikamma national park. Elke dag kunnen maar 12 personen dit lopen en je moet bijna een jaar van te voren reserveren. Mijn ervaring is om vroeg in het kantoor te zijn en te wachten of er een plekje over is en of je mee mag. Hoera een plek, ik had geluk maar tevens weer pech want de dag ervoor dag brak er een brand uit in het park met het gevolg dat er zeker een week niet meer gelopen is in het park. Het was niet onder controle te krijgen. Hardlopers (Spurters) kijk even naar de Otter trailrun. Een ware uitdaging. https://www.youtube.com/watch?v=pNsVi8F3Mmo

Op weg naar mijn eerste wildpark- addo’s elefantpark.. Vanaf 7 uur in de ochtend uren lang rijden in het park om de big five te zien. Ik weet eigenlijk nog niet zo goed wat ik er van vind maar in ieder geval de meeste dieren heb ik wel gezien. De leeuwen waren vooral slapend op 1 kort moment na , gemist met de camera , K…..

Dit was tevens het verste punt vanaf Kaapstad en op de terugweg ga ik een paar 4x4 off the road tracks uitproberen om de auto uit te testen. De eerste is, op een warme dag van 35 graden, de Baviaanskloof , een 5 uur durende gravelroad bergop/ berg af. Spannend want je kan er niet meer uit. Na een uur rijden werd ik onrustig, de temperatuurmeter loopt omhoog naar de rode grens, nog steeds bergop helaas. Zoals vroeger de kachel maar aan, het zweet liep nu echt overal uit. Maar even stoppen om de auto af te laten koelen. Verder omhoog,15 minuten nog naar de top. Het loopt in het rood en ik hoor wat borrelen maar ben op de top. Klep omhoog, niet goed ;koelvloestof loopt uit het expansievat en het borrelt. Verdwaasd loop ik wat rond om te bedenken hoe ik verder moet en dan ….Een prachtige Belgische Toyota landcruiser komt van de andere kant en stopt. Guy en Kathy uit Antwerpen. We spreken af dat ik terug ga als de motor is afgekoeld en wanneer ik het niet haal, te bellen zodat hij mij eruit kan slepen. Een half uur later later ging ik bergaf zonder problemen naar beneden tot het begin van de kloof bij de ingang. Even melden dat ik eruit ging en verder naar de camping waar Guy en Kathy heengingen. Nee, een lekke band ,ook dat nog. Zo plat dat mijn potkrik er niet onder past. Dit probleem had ik ook nog niet eerder gehad. Kostte me 15 minuten om dat op te lossen (de lezersvraag; hoe). Reserveband eronder en verder naar de camping waar ik kon mee eten met Kathy en Guy onder het genot van een glaasje wijn.
De volgende morgen eerst na de stad om een garage te vinden voor de band . Discussie alom nadat er een grote dikke scherpe steen uitgehaald werd; de ene monteur zei niet te repareren en de ander zei dat het wel zou lukken. 50% kans, dus repareren maar.
Er was ook een Toyotadealer dus daar kon ik 2 uur later terecht voor het koelprobleem. Moest de viscofan zijn volgens de baas., uit elkaar gehaald, 2 tubes vloeistof erin gedaan en het voelde veel beter aan. Ja, ja ik laat Gary er wel naar kijken. Weer op weg en na een half uur bang- bang. De ene monteur had toch gelijk!. Tot zover de autoperikelen.

Terug naar Kaapstad volg ik in alle rust de route 62,een eindeloze rustige weg tussen de bergen met verschillende landschappen. Iedereen die de 62 weg volgt moet stoppen bij Ronnies sexshop. Een mooi verhaal.;
-Voormalig hippie Ronnie had een café-winkel-pitstop langs de R62, vooral bedoeld voor passerende auto’s en motoren om iets te drinken, te eten en even de benen te trekken. Op een dag besloot Ronnie zijn winkel, met de naam ‘Ronnie’s shop’, te voorzien van een likje verf. Maar toen Ronnie er even niet was, verfden zijn vrienden ludiek het woord ‘sex’ tussen Ronnie’s en shop. Het gevolg: van een zomaar-langs-de-weg-stop werd Ronnie’s shop de bekendste pitstop van Zuid-Afrika. Waar het om een nog niet geheel verklaarbare reden volhangt met beha’s en visitekaartjes.- 
In alle rust ben ik weer aangekomen op de camping bij Duncan en Else en zal er nog het een een en ander worden gerepareerd en onderhouden worden door Gary voordat Henny met een paar dagen arriveert in Kaapstad. Daar kan ik me op verheugen om weer samen verder te gaan.
Al met al een mooie maand met veel leuke ontmoetingen , mooie plekken en veel wildlife.
Ik ben weer helemaal in de reiziger stand. Niks moet alles kan!!!

Aad