Habari Tanzania
Blijf op de hoogte en volg henny
15 Februari 2019 | Tanzania, Arusha
Habari,
Habari, habari? Ja habari of te wel hallo in het Swahili. Tot nu toe konden we ons prima verstaanbaar maken in het Engels maar hier in Tanzania is het anders. Tijd dus om een aantal woorden in het Swahili te leren.
De grensovergang van Malawi naar Tanzania verliep voorspoedig. In Tanzania rijden we meteen in de heuvels, groen en vooral theeplantages. Hadden we de regen in Zambia achtergelaten, hier weer volop regen. Er is veel vrachtverkeer en inhalen is moeilijk zodat we de 1e dag niet ver komen. We overnachten bij een koffie plantage. We kunnen gebruik maken van een bungalow voor dezelfde prijs als een camping plek. We verwachten er niet zoveel van maar het blijkt een echte bungalow te zijn, bijna net zo groot als ons huis. Verdwaasd lopen we er in rond. Zoveel ruimte, we slapen ook voor het eerst in bijna twee maanden weer eens in een echt bed.
De volgende dag maken we een mooie wandeling en s’middags hebben we een heerlijke Tanzaniaanse massage.
We rijden verder door Tanzania richting de kust. Veel politie controles, bij het bordje 50 km wordt je ook echt geacht al 50 km te rijden. We worden 2x aangehouden omdat we net iets te hard rijden, betalen hoeven we echter niet als Aad om een officiële bon vraagt. ( dat kan dus niet als je cash betaalt!!!)
Net te zuiden van Dar es Salaam blijven we een aantal dagen aan de kust, lekker op het strand en in de wind.
Via de kust rijden we verder naar het noorden en dan het binnenland weer in naar de bergen van Usumbani. We staan daar op een camping bij een grote farm. Ze hebben er heerlijke yoghurt en brood te koop. We maken een wandeling met een gids. We hadden afgesproken 3 a 4 uur maar uiteindelijk hebben we 7 uur gelopen. Doodvermoeid komen we weer terug. Met de gids lopen we door allerlei dorpjes. Het valt ons op hoe schoon het overal is.
In Arusha besluiten we om toch niet de Kilimanjaro te beklimmen. We zijn niet goed in conditie van al die tijd in de auto te zitten en zien geen gelegenheid om ons goed voor te bereiden. Ook de grote hoogteverschillen van de etappes en de bijbehorende acclimatisering zijn voor ons niet helemaal verantwoord. Ook de kosten van 250-300 dollar p.p per dag zijn aanzienlijk bij 8 dagen.
In plaats hiervan gaan we op georganiseerde safari en boeken een week op het eiland Zanzibar.
We ontmoeten daarna nog verschillende mensen die de berg wel hebben gedaan met de nodige problemen op hoogte en ziekte.
We verblijven in Arusha bij de Bananafarm. De eigenaar neemt ons mee om zijn zelfvoorzienend bio bedrijf te laten zien en de bijbehorende koffie- en bananenplantage. Er schijnen 11 soorten bananen te zijn en hij teelt er 9. Erg interessant allemaal maar nog nooit iemand zolang over bananen horen praten.
Zoals gezegd we boeken een safari van 5 dagen. Hier in Tanzania zijn de national parks een kostbaar gebeuren en met eigen auto bijna net zo duur als georganiseerd gaan. Henny wil haar big 5 bingo kaart af kunnen strepen dus het jachtluipaard moet nog wel gespot worden. Misschien meer kans met een gids. Met 6 personen, een kok en een chauffeur/gids in een verlengde Toyota Landcruiser gaan we van start.
De safari:Eerst rijden we naar Tarangiri NP voor een game drive met het dak omhoog. Dan naar de camping waar voor ons een iglo klaarstaat om te overnachten. De volgende dag gaan via een viewpoint aan de rand van de Ngorongoro krater naar het Serengeti nationaal park; met een oppervlakte van 14.500 km² het grootste en ook bekendste park van Tanzania. Het park huisvest een spectaculaire dichtheid aan wild. Het merendeel van de Serengeti bestaat uit uitgestrekte open grasvlakten met hier en daar karakteristieke rotspartijen, 'kopjes' genaamd. Maar ook acacia en savanne woodlands, beboste gebieden langs rivieren en zo hier en daar een meertje en zelfs moerasgebieden komen er voor.
De spectaculaire jaarlijkse trek van de gnoes en de zebra's verloopt in een grote cirkel, tot in Kenia . Wij zien in deze tijd van het jaar enorme kuddes gnoes die op trek zijn. Na 2 dagen enorm veel rondrijden en veel wild gaan we terug naar een camping vlakbij de bij Ngorongora krater. De volgende morgen om 6 uur dalen we hier in af om op zoek te gaan naar wild. Eind jaren vijftig is het gebied van de Ngorongoro Conservation Area opgericht. Het is een van Afrika's spectaculairste natuurgebieden, niet alleen omdat het een van de grootse kraters van de wereld is (264 km²) maar zeker ook vanwege de grote diversiteit en dichtheid aan wild.
Op de bodem van de krater bevinden zich alle leden van de zogenaamde ’big five’ (olifant, leeuw, neushoorn, luipaard en buffel). Er zijn slechts twee wegen die vanaf de rand van de krater naar beneden gaan, terwijl je over een andere weg weer omhoog rijdt. s’Avonds wordt Henny ziek, veel naar de w.c. maar net nu staan we op een camping waar je eigenlijk s’nachts niet naar de w.c. kunt omdat er een kudde buffels langs komt grazen. We worden gewaarschuwd hiervoor maar ja wat te doen als je echt nodig moet? Toch maar gaan, Aad doet voorzichtig de tent open maar staat meteen oog in oog met een buffel, dat is schrikken voor beide! Wachten en nog eens wachten. Dan eindelijk zijn de buffels, verder gaan grazen en is de route tussen tent en w.c. weer vrij. Dit herhaald zich een aantal keren in de nacht. S’ochtends voelt Henny zich weer wat beter en met de nodige immodium kan ze rustig in de auto zitten. In de namiddag reizen we door naar de iglo camping. De laatste dag is gevuld met Lake Manyana NP.
We voelen ons de laatste dag allebei niet goed en zijn blij dat we weer terug zijn bij de bananafam. Ook 4 andere reisgenoten van de safari zijn ziek geworden. We vragen advies bij de eigenaar van de farm. We verwachtten dat we veel bananen moesten eten maar dat was het niet. Er schijnt een kruid te groeien wat goed zou zijn. Aad gaat mee om te plukken. Henny krijg er thee van. Zodra ze dit op heeft voelt ze zich een stuk beter, in elk geval energieker. De volgende morgen helaas weer vaak naar de w.c.
We rijden richting Moshi, onderweg in een dorp bij de plaatselijke bakker komen we een Nederlandse mevrouw tegen die hier al jaren woont. We vertellen ons van onze klachten en ze verwijst ons door naar een kliniek bij haar in het dorp. Deze wordt gerund door nonnen en zij heeft er goede ervaringen mee. We gaan er heen. Blijkt het spreekuur te zijn voor zwangere vrouwen en kleine kinderen dus enigszins bevreemd worden we door 20 vrouwen aangekeken. De nonnen knikken ons echter geruststellend toe dus het zal wel goed zijn. Als we aan de beurt zijn vertellen we onze klachten, het kan inderdaad voedselvergiftiging zijn maar ook malaria dus worden we daar eerst op getest, naar het lab, prikje in de vinger en gelukkig geen malaria. Dan krijgen we een zak vol anti antibiotica mee en voor Aad ook nog een hoestdrankje. Dit alles voor iets meer dan 8 euro. Een gift mochten we niet geven maar wel de medicijnen betalen van een mevrouw achter ons . Met een God bless you vertrekken we weer.
We rijden naar een camping aan de voet van de Kilimanjaro om zo toch nog een beetje het gevoel te hebben dat we er in de buurt zijn geweest. We hebben een paar dagen rust en knappen snel weer op.
Terug naar Arusha, de auto krijgt een grote beurt en wordt ook nog weer eens gewassen.
We maken ons op voor onze laatste trip samen naar Zanzibar, een heuse strandvakantie.
We genieten van de zon en de zee en het stadje Stonetown . Zanzibar komt op ons over als twee werelden in één. Kite surfers die over de vissersbootjes springen, vrouwen in kleine bikini’s lopen tussen moslim vrouwen volledig bedekt. Alles kan op Zanzibar??
Als we weer terug willen vliegen, blijkt er helemaal geen vlucht te zijn. Er wordt door verschillende mensen een oplossing gezocht en we kunnen nog wel terug maar pas om 16.00 uur. Het is pas 11.00 uur dus dat wordt lang wachten maar goed. Gelukkig is er wifi in het restaurant dus vermaken we ons met uitzending gemist. Dan opeens kunnen we meteen vertrekken, er is een vliegtuig en we kunnen mee. Dus hup, voor dat we het weten zitten we in het vliegtuig, het is een klein vliegtuigje, 12 personen, en heeft net mensen afgezet op Zanzibar en zou leeg terugvliegen naar Arusha. We zijn de enige passagiers. Eerst voelt het koninklijk zo met z’n tweeën in het vliegtuig maar als er meer bewolking en turbulentie komt wordt het minder leuk. Gelukkig duurt de vlucht niet lang en zijn we snel weer in Arusha.
De laatste paar dagen genieten we nog even op een mooie camping met uitzicht op Lake Manyara.
Samen hebben we een geweldige reis gehad. Henny gaat terug naar Nederland en Aad vervolgt zijn reis naar het noorden.
Kwaheri (tot ziens!)
Habari, habari? Ja habari of te wel hallo in het Swahili. Tot nu toe konden we ons prima verstaanbaar maken in het Engels maar hier in Tanzania is het anders. Tijd dus om een aantal woorden in het Swahili te leren.
De grensovergang van Malawi naar Tanzania verliep voorspoedig. In Tanzania rijden we meteen in de heuvels, groen en vooral theeplantages. Hadden we de regen in Zambia achtergelaten, hier weer volop regen. Er is veel vrachtverkeer en inhalen is moeilijk zodat we de 1e dag niet ver komen. We overnachten bij een koffie plantage. We kunnen gebruik maken van een bungalow voor dezelfde prijs als een camping plek. We verwachten er niet zoveel van maar het blijkt een echte bungalow te zijn, bijna net zo groot als ons huis. Verdwaasd lopen we er in rond. Zoveel ruimte, we slapen ook voor het eerst in bijna twee maanden weer eens in een echt bed.
De volgende dag maken we een mooie wandeling en s’middags hebben we een heerlijke Tanzaniaanse massage.
We rijden verder door Tanzania richting de kust. Veel politie controles, bij het bordje 50 km wordt je ook echt geacht al 50 km te rijden. We worden 2x aangehouden omdat we net iets te hard rijden, betalen hoeven we echter niet als Aad om een officiële bon vraagt. ( dat kan dus niet als je cash betaalt!!!)
Net te zuiden van Dar es Salaam blijven we een aantal dagen aan de kust, lekker op het strand en in de wind.
Via de kust rijden we verder naar het noorden en dan het binnenland weer in naar de bergen van Usumbani. We staan daar op een camping bij een grote farm. Ze hebben er heerlijke yoghurt en brood te koop. We maken een wandeling met een gids. We hadden afgesproken 3 a 4 uur maar uiteindelijk hebben we 7 uur gelopen. Doodvermoeid komen we weer terug. Met de gids lopen we door allerlei dorpjes. Het valt ons op hoe schoon het overal is.
In Arusha besluiten we om toch niet de Kilimanjaro te beklimmen. We zijn niet goed in conditie van al die tijd in de auto te zitten en zien geen gelegenheid om ons goed voor te bereiden. Ook de grote hoogteverschillen van de etappes en de bijbehorende acclimatisering zijn voor ons niet helemaal verantwoord. Ook de kosten van 250-300 dollar p.p per dag zijn aanzienlijk bij 8 dagen.
In plaats hiervan gaan we op georganiseerde safari en boeken een week op het eiland Zanzibar.
We ontmoeten daarna nog verschillende mensen die de berg wel hebben gedaan met de nodige problemen op hoogte en ziekte.
We verblijven in Arusha bij de Bananafarm. De eigenaar neemt ons mee om zijn zelfvoorzienend bio bedrijf te laten zien en de bijbehorende koffie- en bananenplantage. Er schijnen 11 soorten bananen te zijn en hij teelt er 9. Erg interessant allemaal maar nog nooit iemand zolang over bananen horen praten.
Zoals gezegd we boeken een safari van 5 dagen. Hier in Tanzania zijn de national parks een kostbaar gebeuren en met eigen auto bijna net zo duur als georganiseerd gaan. Henny wil haar big 5 bingo kaart af kunnen strepen dus het jachtluipaard moet nog wel gespot worden. Misschien meer kans met een gids. Met 6 personen, een kok en een chauffeur/gids in een verlengde Toyota Landcruiser gaan we van start.
De safari:Eerst rijden we naar Tarangiri NP voor een game drive met het dak omhoog. Dan naar de camping waar voor ons een iglo klaarstaat om te overnachten. De volgende dag gaan via een viewpoint aan de rand van de Ngorongoro krater naar het Serengeti nationaal park; met een oppervlakte van 14.500 km² het grootste en ook bekendste park van Tanzania. Het park huisvest een spectaculaire dichtheid aan wild. Het merendeel van de Serengeti bestaat uit uitgestrekte open grasvlakten met hier en daar karakteristieke rotspartijen, 'kopjes' genaamd. Maar ook acacia en savanne woodlands, beboste gebieden langs rivieren en zo hier en daar een meertje en zelfs moerasgebieden komen er voor.
De spectaculaire jaarlijkse trek van de gnoes en de zebra's verloopt in een grote cirkel, tot in Kenia . Wij zien in deze tijd van het jaar enorme kuddes gnoes die op trek zijn. Na 2 dagen enorm veel rondrijden en veel wild gaan we terug naar een camping vlakbij de bij Ngorongora krater. De volgende morgen om 6 uur dalen we hier in af om op zoek te gaan naar wild. Eind jaren vijftig is het gebied van de Ngorongoro Conservation Area opgericht. Het is een van Afrika's spectaculairste natuurgebieden, niet alleen omdat het een van de grootse kraters van de wereld is (264 km²) maar zeker ook vanwege de grote diversiteit en dichtheid aan wild.
Op de bodem van de krater bevinden zich alle leden van de zogenaamde ’big five’ (olifant, leeuw, neushoorn, luipaard en buffel). Er zijn slechts twee wegen die vanaf de rand van de krater naar beneden gaan, terwijl je over een andere weg weer omhoog rijdt. s’Avonds wordt Henny ziek, veel naar de w.c. maar net nu staan we op een camping waar je eigenlijk s’nachts niet naar de w.c. kunt omdat er een kudde buffels langs komt grazen. We worden gewaarschuwd hiervoor maar ja wat te doen als je echt nodig moet? Toch maar gaan, Aad doet voorzichtig de tent open maar staat meteen oog in oog met een buffel, dat is schrikken voor beide! Wachten en nog eens wachten. Dan eindelijk zijn de buffels, verder gaan grazen en is de route tussen tent en w.c. weer vrij. Dit herhaald zich een aantal keren in de nacht. S’ochtends voelt Henny zich weer wat beter en met de nodige immodium kan ze rustig in de auto zitten. In de namiddag reizen we door naar de iglo camping. De laatste dag is gevuld met Lake Manyana NP.
We voelen ons de laatste dag allebei niet goed en zijn blij dat we weer terug zijn bij de bananafam. Ook 4 andere reisgenoten van de safari zijn ziek geworden. We vragen advies bij de eigenaar van de farm. We verwachtten dat we veel bananen moesten eten maar dat was het niet. Er schijnt een kruid te groeien wat goed zou zijn. Aad gaat mee om te plukken. Henny krijg er thee van. Zodra ze dit op heeft voelt ze zich een stuk beter, in elk geval energieker. De volgende morgen helaas weer vaak naar de w.c.
We rijden richting Moshi, onderweg in een dorp bij de plaatselijke bakker komen we een Nederlandse mevrouw tegen die hier al jaren woont. We vertellen ons van onze klachten en ze verwijst ons door naar een kliniek bij haar in het dorp. Deze wordt gerund door nonnen en zij heeft er goede ervaringen mee. We gaan er heen. Blijkt het spreekuur te zijn voor zwangere vrouwen en kleine kinderen dus enigszins bevreemd worden we door 20 vrouwen aangekeken. De nonnen knikken ons echter geruststellend toe dus het zal wel goed zijn. Als we aan de beurt zijn vertellen we onze klachten, het kan inderdaad voedselvergiftiging zijn maar ook malaria dus worden we daar eerst op getest, naar het lab, prikje in de vinger en gelukkig geen malaria. Dan krijgen we een zak vol anti antibiotica mee en voor Aad ook nog een hoestdrankje. Dit alles voor iets meer dan 8 euro. Een gift mochten we niet geven maar wel de medicijnen betalen van een mevrouw achter ons . Met een God bless you vertrekken we weer.
We rijden naar een camping aan de voet van de Kilimanjaro om zo toch nog een beetje het gevoel te hebben dat we er in de buurt zijn geweest. We hebben een paar dagen rust en knappen snel weer op.
Terug naar Arusha, de auto krijgt een grote beurt en wordt ook nog weer eens gewassen.
We maken ons op voor onze laatste trip samen naar Zanzibar, een heuse strandvakantie.
We genieten van de zon en de zee en het stadje Stonetown . Zanzibar komt op ons over als twee werelden in één. Kite surfers die over de vissersbootjes springen, vrouwen in kleine bikini’s lopen tussen moslim vrouwen volledig bedekt. Alles kan op Zanzibar??
Als we weer terug willen vliegen, blijkt er helemaal geen vlucht te zijn. Er wordt door verschillende mensen een oplossing gezocht en we kunnen nog wel terug maar pas om 16.00 uur. Het is pas 11.00 uur dus dat wordt lang wachten maar goed. Gelukkig is er wifi in het restaurant dus vermaken we ons met uitzending gemist. Dan opeens kunnen we meteen vertrekken, er is een vliegtuig en we kunnen mee. Dus hup, voor dat we het weten zitten we in het vliegtuig, het is een klein vliegtuigje, 12 personen, en heeft net mensen afgezet op Zanzibar en zou leeg terugvliegen naar Arusha. We zijn de enige passagiers. Eerst voelt het koninklijk zo met z’n tweeën in het vliegtuig maar als er meer bewolking en turbulentie komt wordt het minder leuk. Gelukkig duurt de vlucht niet lang en zijn we snel weer in Arusha.
De laatste paar dagen genieten we nog even op een mooie camping met uitzicht op Lake Manyara.
Samen hebben we een geweldige reis gehad. Henny gaat terug naar Nederland en Aad vervolgt zijn reis naar het noorden.
Kwaheri (tot ziens!)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
