Via Kenia en Ethiopie terug naar Henny

Via Kenia en Ethiopië weer terug bij Henny

In de nacht bracht ik Henny naar Kilimanjaro airport. Nadat ik het vliegtuig zag vertrekken heb ik even verderop gewacht tot de zon opging en de Kilimanjaro mooi in beeld kwam. Na wat plaatjes op weg naar Kenia. Een soepele grensovergang en 8 uur later arriveerde ik in Nairobi op Jungle Junction, de campsite waar de reizigers komend van noord en zuid elkaar tegenkomen. Helaas voor mij niemand die uit het noorden kwam.
In Nairobi de nieuwe visa regelen voor Ethiopië en Sudan. Ethiopië koste 2 dagen tijd en de visa aanvraag bij de ambassade van Sudan had ik goed voorbereid met alle gegevens die ze nodig hadden. Een onvriendelijke man zei dat ik geen visa kon krijgen in Kenia behalve als ik toestemming kreeg van de ambassade om een visa te ontvangen. Na wat heen en weer discussie ben ik vertrokken op het moment dat ik voelde de beste man achter de balie te willen wegtrekken. Dan maar een visum in Ethiopië halen. Tijd om weer te gaan reizen
Via Lake Navaisha ben ik richting Mount Kenia gereden. Tussentijds een paar dagen gebleven op een hotel/camping Sandai Farm gerund door de Duitse Petra met uitzicht op Mount Kenia. Zij liet geweldige familielunches en diners maken voor haar gasten zodat de kilo’s die ik verloren had er weer snel bij kwamen. Verder op weg naar Bandu loge waar ik gelezen had dat je de beklimming van Mount Kenia eenvoudig kan regelen. Bij aankomst een gesprek met de eigenaar en binnen een uur had hij een gids en een Porter geregeld voor 3/4 dagen en konden we de volgende dag vertrekken . Om 9 uur stonden Cyrus, de gids en Steve de Porter en kok voor mijn auto. Met mijn auto eerst nog in de stad boodschappen doen voor 3 dagen eten om vervolgens naar het park te rijden tot de eerste hut op 3000 meter. In de middag een tocht gemaakt naar 3600 meter en weer terug naar de hut. Geen last gehad van de hoogte. De volgende dag een lange tocht van 8 uur naar de volgende hut op 4200 meter. Even afwachten hoe ik reageerde op de hoogte om te besluiten of ik een extra dag zou acclimatiseren of niet. Op tijd naar bed en toch maar in de nacht om 3 uur begonnen aan de klim naar de top (4950 m). We bereikten de top 5 minuten voordat de zon op kwam om 06.15 uur. Mooi gepland want het was koud op de berg. Na de bekende plaatjes begonnen we aan de lange terugtocht naar de eerste hut waar onze auto stond. Om 14.00 uur kwam ik moe maar voldaan met zure benen aan bij onze auto om weer terug te rijden naar Bandu lodge. Een paar biertjes drinken met Cyrus en Steve waarna het licht wel uitging bij mij met een zeer lange nachtrust tot gevolg.
De volgende morgen waren de benen goed stijf en vertrok ik in de richting van Ethiopië wat 2 dagen rijden is( 600 km). De prachtige nieuwe weg wordt bijna niet gebruikt en je komt dan ook weinig mensen tegen in dit zeer droge gebied. En opeens zijn daar dan ook de kuddes dromedarissen en geiten met hun jonge herders. Veel van hun houden langs de weg een lege fles water omhoog maar na 2 keer stoppen om water af te geven werd het tijd om door te rijden.
De nieuwe grensgebouwen in Moyale waren nog niet helemaal klaar maar al met al gingen de grensovergangen soepel en kwam ik in het hectische Ethiopische stadje terecht met zijn wild west achtige avonturen bij de benzinepomp. Een hotel, ATM en een simkaart leverancier gevonden zodat alles snel was geregeld. Snel weer verder nu naar Arba Minch bij Lake Chamo om te relaxen.
Ethiopië is echt een ander land met meerdere gezichten. De bevolking is vriendelijk maar tegelijk vragen ze veel energie van je. Zodra je stopt komen er mensen op je af als een bezienswaardigheid ,dus je ontwikkelt technieken zodat ze niet in of op je auto hangen. Deuren op slot en ramen bijna dicht zodra je een stadje binnenkomt. Opvallend is de multitasking; het zwaaien en tegelijkertijd de hand ophouden- give me money zijn de woorden die je veel hoort, vooral van de kinderen. Na een paar dagen was ik eraan gewend en had methodes ontwikkeld om snel met rust te worden gelaten. Het is ook een mooi land met veel verschillende bevolkingsgroepen en natuur.
In Arba Minch ontmoette ik Rene en Silvia, 2 gezellige Nederlanders. Zij zijn 3 dagen met me meegereisd naar de Bale Mountains national park. Een bijzonder gebergte tot 4500m waar de bedreigde Ethiopische wolf leeft. Ik had 2 dagen gereserveerd in het park op de camping maar had op de eerste dag al het geluk dat ik de wolf tegenkwam. Deze heb ik lange tijd gevolgd totdat ik de weg terug kwijt was. Op de terugweg was er opeens een wolf die blaffend op het pad bleef staan en mijn kant opkwam. Langzaam liep ik achteruit maar toen werd ik gevolgd door de wolf. Na een tijdje liet hij met rust, oef! Terug bij de camping ben ik nog 2 wolven tegengekomen. Aangezien het bijzonder slecht weer werd met onweer en regen en ik alleen op de camping was ben ik teruggereden van de camping naar het hotel.
Vervolgens heb ik het besluit genomen om mijn (nood)retourticket vanuit Nairobi te gaan gebruiken. Het hoofd was vol van alle ervaringen en indrukken en na bijna 6 maanden was ik reis moe. Beter om de auto te stallen en weer samen terug te keren voor een volgende trip waar zeker Ethiopië de aandacht en tijd krijgt die het verdient.
Zo gezegd zo gedaan, terug naar Kenia, nog een aantal dagen relaxen bij Petra op de Sandi Farm om daarna de auto te stallen bij Jungle Junction in Nairobi. Daar kwam ik Chris en Inge weer tegen die wij Tanzania hadden ontmoet. Gezellig.
Na een reis van 12 uur was ik weer terug in Düsseldorf waar Henny mij blij weer ophaalde en zo eindigde weer een mooie reis vol bijzondere ontmoetingen en ervaringen .