Tibet, het dak van de wereld

Kathmandu, Aad was hier 13 jaar geleden, Henny 11 jaar geleden. Er is veel veranderd. Waar er eerst geen auto's en brommertjes waren worden we nu bijna omver gereden. Er zijn nog meer hotels en souvenierswinkeltjes en iedereen roept opeens" Hallo". Jawel elke Nepalees heeft een mobieltje en neemt op met hallo.
Terwijl we deze veranderingen aanschouwen houden we ons ook bezig met de vraag gaan we of wel/niet naar Tibet. We hebben dit altijd al wel gewild maar het is er nooit van gekomen. Nu zijn we in de buurt maar ja, ga je naar een land dat zo onderdrukt wordt door de Chinezen. Na wat gedub besluiten we te gaan. We boeken een 8 daagse georganiseerde reis. Alleen reizen in Tibet mag nl. niet. Het is een zgn. drive in - fly out reis. We gaan met de bus door Tibet en vliegen dan vanuit Lhasa weer terug naar Kathmandu. Het duurt 8 dagen voordat de visum en permit voor Tibet geregeld is. We besluiten daarom om een korte 6 daagse trekking te doen in de Kathmandu vallei. Zo behouden we onze conditie maar helaas was het alle dagen slecht weer en hebben we geen berg gezien.Op zaterdag worden we om 6 uur opgepikt voor de reis naar Tibet.
De groep bestaat uit 35 mensen. Vanuit Kathmandu gaan we met de bus richting de grens. Het laatste stuk is het zo druk op de weg met mensen en bussen dat onze bus niet verder kan. We moeten zelf verder lopen. Het lijkt wel of iedereen vandaag inkopen heeft gedaan. Uitchecken in Nepal gaat snel dan verder lopen over de brug en zijn we in Tibet. Daar is de drukte en hectiek nog groter. We moeten netjes in de rij staan op volgorde van de lijst die de gids heeft. Er is een rij met buitenlanders en een rij met chinezen/tibetanen/nepalezen. Met deze mensen wordt ruw omgegaan. Als er 1 verkeerd in de rij staat krijgt die meteen een stomp van de douanier. Onze bagage wordt grondig gecheckt. Vooral boeken worden goed bekeken. Iemand heeft een reisgids van China mee, deze wordt gelezen en ingenomen. Het stukje geschiedenis wat er in staat over Tibet staat de chinees niet aan dus mag het niet mee. Een fraai stukje censuur dus. We zijn hier al wel van onder de indruk, het gesnauw, de ruwe behandeling geeft niet echt een welkom gevoel.
Eindelijk zijn we door de douane en zijn we in Tibet. Hier staan grote balen met spullen die de Nepalezen de grens over dragen. Waarschijnlijk alle goedkope nep merkkleding die overal in Kathmandu te koop is.
Het hele grens gebeuren heeft 2,5 uur geduurd, er is ook een tijdsverschil van 2 uur dus is het al donker en laat als we weer in de bus stappen. De eerste dag zien we niet veel van Tibet. De volgende dag zitten we de hele dag in de bus. We rijden over het hoogvlakte plateau met kale bergen. De gemiddelde hoogte in Tibet is 3600m. en daarom werelds hoogste plateau of te wel het dak van de wereld.
We komen hier en daar een klein Tibetaans dorpje tegen en wat zwaaiende mensen. We zwaaien vrolijk terug. Aan het eind van de dag zijn we in Shigatse. Hier bezoeken we de volgende dag het Tashilhunpo klooster. De gids kan ons hierover veel vertellen maar beantwoord geen enkele politieke vraag. Dit kan en mag hij niet. Hij riskeert zijn baan als hij dit wel doet.
Dan weer verder naar Gyantse. Ook hier weer een klooster en een stupa. Gyantse bestaat uit een oud en nieuw gedeelte. Het oude gedeelte is Tibetaans met kleine straatjes en gezellige huisjes. Het nieuwe gedeelte is Chinees met rechte grote straten en allemaal dezelfde huizen. We dwalen door de kleine straatjes waar Aad een speelvriendje ontmoet.( zie foto)
Dan naar Lhasa de hoofdstad van Tibet. We hebben een oud traditioneel hotel en omdat het koud is s'nachts, electrische dekens! ( foto)
We bezoeken de Jokhang tempel, deze is erg belangrijk voor de Tibetanen. Omdat hier zoveel mensen komen houden de militairen goed toezicht.
Ook gaan we naar het Potala Palace. Dit is het paleis van de Dalai Lama voordat hij naar India vluchtte. We mogen er maar een uur in dan moeten we er weer uit.
We lopen zelf nog een beetje door Lhasa. We zien veel politie en militairen. Deze hebben brandblussers bij zich en emmers met water, mocht een monnik zich in de brand steken als protest tegen de Chinese bezetting.( de afgelopen 3 maanden tijd deden dit 7 monnikken)
's Avonds zien we overal mensen in huis zitten bij de kachel, er komt rook uit de huizen en ook een speciale geur. We vragen ons af waar er mee gestookt wordt want hout is er niet. Navraag leert ons dat het Yak shit is.
Vanuit Lhasa vliegen we weer terug naar Kathmandu. Er is 2 uur vertraging. In tusen tijd krijgen we water en noodle soup.
Op Tribhuvan airport Kathmandu airport is het erg druk en chaotisch, zoals gewoonlijk. Er staan lange rijen voor de visa aanvragen. Wanneer je in de rij staat wordt de bagage ergens op een van de drie banden gegooid en als je geluk hebt ben je op tijd uit de rij. Anders wordt de bagage van de band afgehaald en op een stapel gegooid en kan je gaan zoeken. Wij hebben al een visum en zijn gelukkig op tijd om onze rugzakken van de band af te halen en kunnen alle verontwaardigde, boze toeristen bewonderen die in de stapel aan het zoeken zijn. Gelukkig, we zijn weer terug in Nepal.Hoewel we overtuigd zijn dat Tibet nooit meer onafhankelijk zal kunnen worden blijven we de actie Free Tibet jaarlijks ondersteunen.