Van west naar oost India

Na enkele dagen rust en lekker eten in Manali weer tijd om verder te gaan.Omdat de vorige busreis ons niet zo goed was bevallen, besluiten we nu om met een minibusje te gaan waar we van te voren een zitplaats kunnen kopen. Er kunnen 9 personen mee maar behalve wij, zijn er maar twee andere toeristen. Lekker ruim zitten dus. Aad had van te voren de banden geinspecteerd en was sceptisch of we het eindpunt wel zouden halen. Hij had gelijk, na vier uur, boem, lekke band. Reservewiel eronder en weer verder. Na twee uur weer boem maar nu geen reservewiel meer. De chauffeur houdt een auto aan en neemt de band mee om die ergens te laten plakken. Na twee uur komt hij trots terug met een andere tweede hands band (5 euro zonder profiel). Deze wordt er snel opgezet en twee uur later dan gepland zijn we dan in Mcloadganj ( Dharamsala), de thuisbasis van de Dalai Lama.We hebben het klooster van de Dalai Lama bezocht maar helaas had hij geen tijd om een kopje thee met ons te drinken. Voor wat innerlijke rust was het goed om daar te zijn. Ook de ayurvedische massage was een genot.Van Mcloadganj zijn we naar de andere kant van India gereisd. Eerst 12 uur in de bus naar Delhi, dan twee uurtjes vliegen naar Bagdogbra en daar weer vier uur in de taxi naar Darjeerling. In Darjeerling zijn we natuurlijk naar de theeplantages geweest. Maar het werd ook weer tijd voor de volgende trekking. In tegenstelling tot de vorige trekking mogen we hier niet alleen met een horseman lopen. Er moet een gids, een kok en een horseman mee. Dit alles moet strikt volgens de regels van de overheid van Sikkem. Ook hebben we een speciale vergunning nodig om deze provincie binnen te gaan. Sikkem is een grensprovincie dus ook hier weer veel militairen en politie. Op de dag van vertrek blijkt dat er ook nog een assistent gids en een assistent kok meegaat en drie dragers( zie foto).Een hele optocht dus.De trekking is 13 dagen en gaat over een bergkam op de grens van India en Nepal. We beginnen in de rhododenderons en confiferen. Als we hoger komen worden ook hier de bergen kaler en kouder. We hebben zelfs een nacht en dag sneeuw! De dagen erna zien we ook geen zon waardoor alles wat nat is geworden bevriest. Voor ons betekende dit dus bevroren sokken en schoenen.Gelukkig is er altijd een vuurtje waardoor er weer iets ontdooid kan worden. Het weer zat niet echt mee maar het eten was super. Het ontbijt,lunch en diner bestond steeds uit vier gangen. We hebben nog nooit zoveel gegeten. We kregen zelfs appeltaart, pizza en patat op 4500m. een topkok dus.Met ons liep nog een mevrouw uit Zuid India mee. Dit was erg aangenaam want onze gids sprak niet zo goed Engels en zij kon ons veel vertellen over de gewoontes van de Indiers. Bijna elke dag kwamen we op de overnachtingsplaats 3 vrolijke Nederlanders tegen. Het was een zeer prettig gezelschap en we hebben menig potje met hen gekaart ( Frank's Zoo, aan te bevelen). Het toppunt van deze trekking was het uitzicht op de Kanchenjunga, de hoogste berg van India en de derde hoogste berg in de wereld. We moeten hiervoor vroeg opstaan, om 3.30 uur lopen we al onder de sterrenhemel. Als de zon opkomt hebben we prachtig uitzicht op de besneeuwde bergtoppen.Na een lange afdaling en een tocht in de jeep kwamen we terug in Darjeeling.Vandaar zijn we de grens overgegaan van India naar Nepal en vlogen in een uur naar Kathmandu.Wat we gaan doen weten we nog niet. Dat lezen jullie in ons volgende verslag