De Zanskar trek; Lamayuru-Darcha

Stel je voor, 250 km dwars door het Himalaya gebergte in drie weken tijd, over negen hoge passen waarvan de hoogtste 5200 m. is. Dit alles door prachtige bergen in kaalheid en eenzaamheid. Wat je tegenkomt zijn geisoleerde dorpjes en oude boedistische kloosters [ de oudste uit de 12e eeuw]. Dat is onze uitdaging. Spannend.
De voorbereiding: De horseman met vijf paarden hadden we geregeld evenals een jeep die ons naar het beginpunt gaat brengen. Het enige wat nog moest was eten inslaan voor drie weken. We hadden een boodschappenlijst gemaakt en gingen naar de plaatselijke kleine kruidenier [De AH uit de jaren dertig]. Hij haalde twee stoeltjes voor ons , haalde alle producten te voorschijn om aan ons te laten zien en na het woord oke, ging het de doos in. Daarna naar de markt om verse groenten in te slaan en zo hadden we een kar vol die meeging in de jeep de volgende dag [zie foto]. De volgende dag gaan we per jeep in 5 uur rijden naar Lamayuru; startpunt van de trekking. Als het goed is gaan we hier onze horseman ontmoeten. We zetten alvast ons tentje op en wachten af. Ondertussen genieten we van het dorpsleven. Er wordt volop geoogst. Ezels vol met gerst gaan ons voorbij. Precies op de afgesproken tijd komt er een guitig mannetje aangelopen met vijf paarden. Ramesh is zijn naam en hij is de komende weken onze gids en kok. Hij gaat als eerste onze tent, kookspullen en het eten controleren. Dit kan allemaal zijn goedkeuring dragen. De volgende dag moeten we vroeg op, al onze spullen worden door Ramesh herpakt in zakken zodat het goed op de paarden vervoerd kan worden. Dan kunnen we eindelijk op weg en voordat we het weten lopen we in de verlatenheid van de kale bergen. De dagen erna verlopen volgens een vast dagritme. 6.30 uur opstaan, ontbijtje in de “kook”tent van Ramesh, tentje afbreken, alles opzadelen en weer lopen. Aan het eind van de middag heeft Ramesh weer een mooie overnachtingsplek uitgezocht, wat altijd weer een uur verder lopen is dan hij van te voren vertelt, tentje opzetten, beetje wassen in de rivier, eten en om 19.00 uur in de slaapzak . Zo nu en dan kwamen we bij een dorpje en we hebben zelfs gekampeerd op een schoolplein. We waren hier getuige van het ochtendritueel nl. keurig in de rij ochtendgymnastiek, het ochtendlied en weer ochtendgymnastiek. Aad heeft nog een klooster bezocht waar 5 oude lama's net waren begonnen met hun avondmeditatie.Hij moest erbij komen zitten en ontving onderwijl iets wat op thee leek. Hier moest vervolgens nog een schep meel bij in. Dit alles in de voor Aad moeilijke Lotus stand. Een monnik vertelde dat de Dalai Lama jaarlijks per helicopter langskwam om 3 dagen te discussieren.Voor de 2e bak thee verliet Aad de wijze mannen.

De moeilijkheid van deze tocht was voor ons niet het aantal uren lopen maar vooral de hitte van de eerste week en de kou van de tweede week. ‘sNachts vroor het en er lag zelfs sneeuw op de laatste pas. Na 16 dagen, drie dagen eerder dan gepland, kwamen we aan bij ons eindpunt Darcha. Hier namen we afscheid van Ramesh. Hij moest nog vijf dagen lopen voordag hij thuis was. Wij gingen de volgende dag met de bus. De bus vertrok om 07.00 ‘sochtends en er was ons aangeraden om 06.30 uur aanwezig te zijn want soms was de bus vol. We waren om 06.15 uur ter plekke en dankzij Aad zijn geweldige snoekduik in de bus hadden we een zitplek. Voor ons zaten drie kinderen die vochten om wie uit het raam mocht kotsen en ook achter ons kwamen rare geluiden en geuren vandaan. Henny die normaal gesproken ook uit het raampje hangt had geen last. Zouden de accupresuur bandjes van de Perry Sport dan toch helpen? Een lange bustocht van 220 km die 11 uur duurde over iets wat op wegen leek bracht ons in Manali.
Nu zijn we hier om te genieten van een hete douche, schone kleren en lekker niets doen. De Zanskar trek was voor ons een inspannende maar vooral unieke ervaring.